De juiste zorg voor Jelle en Julia
en hun zoontje Ezra
REDMAR SMIT – God zorgt en heeft alle dingen in Zijn hand. Dat mochten Jelle en Julia Meeuse (24) begin dit jaar heel duidelijk ervaren. Hun zoontje had een moeilijke start, die veel onzekerheid en spanning met zich meebracht. Toch was er vertrouwen, omdat Gods leiding en zorg juist ook in die moeilijke periode zichtbaar werd. ‘Daar konden we ons aan vasthouden.’
Dolgelukkig waren Jelle en Julia toen ze voor het eerst ouders mochten worden. ‘Tot 36 weken ging het voorspoedig’, vertelt Julia. ‘Bij de laatste echo maakte de verloskundige zich een beetje zorgen over de grootte van de baby en voor de zekerheid stuurde ze ons door naar het ziekenhuis voor een extra echo.’
Geen tijd meer
Hoewel er geen haast was, konden ze de volgende morgen al in het ziekenhuis terecht. ‘Er werden geen grote problemen verwacht, dus ik ging met mijn moeder. De vrouw die de echo maakte, werd stiller en stiller. De spanning was merkbaar. Ze keek me aan en zei: “Het is niet goed.” Er zat veel vocht in zijn lijfje, wat duidt op bloedarmoede. Angst overviel me. Alles is goed gegaan en dan op het laatst … Direct kwamen we in een rollercoaster terecht. Het was onduidelijk hoe lang ons kindje nog kon blijven zitten.’ ‘Ondertussen werd ik gebeld door mijn schoonmoeder’, vult Jelle aan. ‘Ik hoefde nog niet per se te komen, maar voor Julia zou het fijn zijn als ik er wel was. Met 10 minuten was ik in het ziekenhuis. Normaal zit ik door het hele land en ik zou die dag zelfs in Zuid- Limburg zitten. Het moest zo zijn dat het uiteindelijk niet zo was. Ik was nog geen kwartier in het ziekenhuis toen bleek dat er geen tijd meer was. Ons kindje moest direct gehaald worden.’
Bloedtransfusies
Ezra werd geboren en meteen werd duidelijk hoe ernstig de situatie was. Julia: ‘Hij ademde niet, was grauw en slap. Hij had een HB van 1.5, terwijl dat bij pasgeboren baby’s rond de 12 is. Ernstige bloedarmoede dus, wat ook betekent dat er zuurstoftekort was. In korte tijd kreeg hij vier bloedtransfusies en hij moest aan de beademing. ’s Avonds werd hij vanuit het ziekenhuis in Ede overgeplaatst naar het Radboud in Nijmegen. Daar lag hij op de ic. We wisten niet hoe hij eraan toe was. Dat gaf zo veel onzekerheid. Komen we nog met z’n drieën thuis? En hoe? Wordt het straks een fietsje of een rolstoel? Er werd ook nog gedacht aan aangeboren leukemie. Na een kleine week kregen we de uitslagen en bleek Ezra geen schade te hebben en ook niet ziek te zijn. Na drie weken mocht hij thuiskomen. Uiteindelijk is er nooit een oorzaak gevonden.’
‘God is de grote Kunstenaar Die alles heeft gemaakt.’
Precies goed gegaan
Terugkijkend op de situatie ziet het jonge stel in veel dingen de bijzondere leiding van God. Jelle: ‘De echo bij 36 weken zou eigenlijk een dag later zijn. Omdat ik die woensdagavond er niet bij kon zijn, vroegen we of de echo verplaatst kon worden. Het kon een dag eerder. Als dat niet was gebeurd, hadden we heel ander nieuws gehad. Ook de naam Ezra hadden we al bedacht, die “hulp” betekent. Niet wetende dat dit zo van toepassing zou zijn. God is ons echt tot hulp geweest. En dat ik al in de buurt was, terwijl dat eigenlijk niet zo zou zijn. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik al die tijd veel vertrouwen had in God. Ik ben nooit echt heel bang geweest. Ik kon me overgeven aan Zijn leiding en had de zekerheid dat het goed zou komen. God had ons tot nu toe geholpen. Dan zal Hij ons ook verder helpen.’ Julia: ‘In het ziekenhuis bespraken we ’s avonds wat er die dag allemaal gebeurd was. We keken elkaar aan: die echo stond eigenlijk pas deze avond gepland. Achteraf is alles precies goed gegaan. Dat is heel bijzonder. God stond als een Vader om ons heen.’
Ook in het geboortekaartje zien Jelle en Julia de bijzondere leiding van God. ‘Ik ben kunstenares en tekende zelf het geboortekaartje. Er staan musjes op. Toen ik ermee bezig was, wilde ik graag ook de tekst erop laten aansluiten. We kwam uit bij het gedeelte waarin staat dat wij vele musjes te boven gaan. Die vonden we eerst niet zo passen bij een geboortekaartje. Toen Ezra uiteindelijk geboren werd en het kaartje verstuurd moest worden, konden we niet anders dan deze tekst erop zetten. Het zegt iets over de zorg van God voor ons mensen. En we hebben ervaren dat dat precies de juiste zorg is.’
Herder
De heftige gebeurtenis in hun leven wil Julia ook verwerken in een kunstwerk. ‘Ik wil er beeld aan geven. Dat is een mooie manier om het te verwerken. In de periode erna was het sowieso een goede afleiding. Op het schilderij moeten in ieder geval musjes komen. Maar ook schapen. Toen Ezra gehaald werd en het zo spannend was, wilde ik me ergens aan vastklampen. De tekst die ik steeds weer herhaalde was: De Heer’ is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Dat gaf me kracht. En Hij heeft het waargemaakt.’ Julia wil met haar kunst mensen laten verwonderen. ‘Ik wil laten zien welk moois er om ons heen is. Juist ook in het kleine. Maar ik besef me dat ik tweederangs kunstenaar ben. God is de grote Kunstenaar Die alles heeft gemaakt en dat perfect heeft gecreëerd. Ik vind het bijzonder dat ik daar ook weer beelden aan mag geven. Maar de grootste verwondering hebben wij als ouders over ons kleine grote wonder. Ons eigen kunstwerk Ezra.’